Een ode aan de eerste 40 jaar

Vorig jaar werd ik veertig jaar oud. Sinds die tijd heb ik er diverse malen over nagedacht: over het wonder van ouder worden. Over die magische grens van 40 jaar en de avontuurlijke weg van constante verandering. Ik besloot er een blog aan te wijden: Een ode aan de eerste 40 jaar.

… Waar ben ik? Nog beduusd van wat er zojuist gebeurde sta ik, als aan de grond genageld. Ik hap naar adem en kijk verwilderd om me heen. Wat wàs dat?! Wauw… 40 jaren, what a ride!

Alles wat er is

Er is al zoveel geschreven over 40 jaar zijn, of worden. Vaak lees ik over nadelen die mensen associëren met ouder worden, en in het bijzonder met deze halfway mark. Je bent ‘op de helft’ (min of meer), je bent nu van middelbare leeftijd. Gatver! Crisis, here we come!

Wat ís het toch? Met die haast tastbare grens tussen alles wat je ooit droomde en alles wat nu is? Dat spiegelveld van onze ziel, waarin we geconfronteerd worden met wie we werkelijk zijn. Alsof we, als we 40 zijn, ineens toegang hebben tot die plek waar alles dat we ooit hebben gedacht, gedaan of gezegd, ineens gedaante krijgt en vóór ons verschijnt. Daar moeten we iets mee, vinden we. We maken de balans op. Wie ben ik? Waar sta ik voor? Is dit alles?

Niet terug

Ik ben nu bijna geen 40 meer en ik heb ontdekt dat er inderdaad iets gebeurt in deze periode van mijn leven. Voor mij is het niet alleen een kwestie van de balans opmaken, maar vooral ook een ontdekkingsreis naar nog meer bewustzijn. Mijn leven ziet er heel anders uit dan dat van de meeste andere mensen van mijn leeftijd: ik heb geen eigen huis, geen kind(eren) en ik loop het liefst hele dagen door het bos te struinen met mijn hond. Wat heeft het voor zin om mijn leven te vergelijken met dat van leeftijdgenoten? Mijn pad is net zo uniek als dat van hen.

Ik ken mezelf en ik herken mijn patronen, valkuilen en ik weet inmiddels ook waar ik heel goed in ben. Daarnaast weet ik wat ik wil, wie ik ben en wat ik echt belangrijk vind in dit leven. Ik zou voor geen goud meer 20 of 30 willen zijn, no way! Ik ben precies waar ik zijn moet. Wat een feest!

40 jaar ervaring

Wat ben ik dankbaar dat ik deze leeftijd mag be-leven, dat ik hier in goede gezondheid ben gearriveerd. Ik geniet ervan. Ik gebruik geen botox om mijn verouderende huid te verdoezelen, ik accepteer dat mijn lichaam niet meer is zoals het was toen ik 20 was- sterker nog, ik ben daar blij om! De rust die ik nu ervaar had ik 20 jaar geleden niet voor mogelijk gehouden. Altijd op zoek, nooit wetende waar naar. Het is niet langer interessant of en wat mensen van mij denken, ik voel geen behoefte om mijzelf te bewijzen tegenover anderen, om ze te overtuigen. Wat een rijkdom!

Verwondering en magie

Ik denk dat veel van de problemen die we ervaren met ouder worden, te maken hebben met wat (wij denken dat) anderen van ons verwachten en het niet kunnen voldoen aan die verwachtingen. Ik ben nooit gestopt met buitenspelen. Ik bekijk de wereld door de ogen van het kind in mij: vol verwondering en magie. Ik kijk ook vaak met die ogen naar mijzelf, naar mijn prachtige, veranderende ik. Naar waar ik nu sta in mijn leven, naar alles wat ik tot nu toe heb bereikt. Ondanks, of eigenlijk dankzij, alles. Ik heb het fantástisch volbracht, die eerste 40 jaar van mijn kindertijd! Met een grote glimlach, vol enthousiasme en met open armen omhels ik alles wat nog komen gaat.

“Don’t regret growing old, it’s a privilege denied to many!”

Hoe ervaar jij ouder worden? Deel het in de reacties hieronder!