De zin en onzin van Valentijnsdag
Vandaag is het Valentijnsdag, ‘de dag waarop we de liefde vieren’. Regelrechte onzin vind ik het, máár: dat vind ik van de liefde niet! De liefde vind ik prachtig en ik juich dus ook iedere aanleiding om de liefde te vieren, luidkeels toe. Niet dat de liefde een reden nodig heeft, maar als we toch bezig zijn.. kóóp die bloemen, verstuur die kaart, doe moeite voor jouw speciale persoon. Why not? We zijn er nu toch, hier op Valentijnsdag.
Mijn Valentijnsdag
Ik zal dit jaar, net als voorgaande jaren alleen wakker worden op deze ‘liefdesdag’. De eerste die me vervolgens zal begroeten, zal mijn hond zijn. Dan maak ik koffie en zal ik stiekem toch hopen dat er iemand aan mij gedacht heeft. Want ja, ook ik ben een slachtoffer van die commerciële mindfuck. Plus, ik houd van de liefde! Dus hoe leuk als ík iemands speciale persoon blijk te zijn? Awesome.
Ik kan haast niet wachten! Ik heb er nu al een glimlach van op mijn gezicht, dus daar heb ik de ‘zin’ van deze gekke dag voor mij al te pakken. Ik hoop dat er vandaag miljoenen mensen glimlachen om of door deze dag. Wauw, denk eens aan al die positieve, liefdevolle energie die daarmee over de aarde gonst! Kan helemaal geen kwaad.
Precies een jaar en een dag geleden schreef ik een blog met de titel: ‘Alleen zijn‘. Nog steeds omarm ik mijn eigen ruimte vol overgave. Ik voel de kracht van het tevreden zijn met en in mijn eigen gezelschap en ik sta volledig in contact met die oneindige bron van gelukzaligheid en liefde in mezelf. Wat een rijkdom, holy shit! Maargoed, ik dwaal af. Lees dat blog van vorig jaar maar- aanrader! 😉
Ik wens jullie allemaal een leuke, verrassende, liefdevolle Valentijnsdag. Wees lief voor elkaar en houd daar vooral niet mee op wanneer de klok middernacht slaat. Ik sluit af met een gedicht, dat ik schreef voor mijn lieve, anonieme lief.
Voor mijn lieve, anonieme lief Wat vind ik het leuk dat je aan me hebt gedacht. Jouw kaart, die mooie bloemen, dat doosje chocola. Ik vind het leuk, echt. Maar liever, nog véél liever dan al die dingen, zou ik willen dat je niet anoniem bent in wat jij voelt voor mij. Want als ik jou leuk vind, of als 'ik jou lief', dan laat ik jou dat weten op mijn eigen scheve, soms onhandige manier. De liefde hoort niet anoniem te zijn, ze moet juist stromen, over en weer. Zij wil gevierd, vervloekt en steeds opnieuw gevonden worden, in duizend stukjes en toch ook heel. Dit is voor jou, mijn lieve, anonieme lief. Klim, klim omhoog, zo hoog als je kunt en zing het met mij, roep het van de daken: "Ik vind je leuk! Ik heb je lief!" En als jouw echo de mijne vindt dan weet ik wie jij bent. M©M