Zo maak jij je projecten voortaan wèl af!

Heb je even tijd? Ik wil een klein experimentje met je doen. Het voelt misschien een beetje gek, maar als het goed is biedt het je een inzicht over hoe je voortaan zelfs de moeilijkste plannen uit kunt voeren, zonder halverwege op te geven. Are you with me?

Opgevers

Maak een vuist met een van je handen, en knijp er zo hard in als je kunt, terwijl je dit artikel blijft lezen. Het experiment duurt niet heel lang – beloofd! – en ik ga je een beetje helpen door je af te leiden van de fysieke inspanning door het delen van dit idee, dat recent in me opkwam:

Grofweg zouden we de mensheid in twee groepen kunnen verdelen. Groep 1 bestaat uit mensen die vaak nieuwe plannen maken, nieuwe dingen ondernemen, en projecten opstarten – maar ze zelden afmaken. Laten we deze groep mensen, de ‘opgevers’ noemen.

Hieronder valt bijvoorbeeld die ene vriendin die zich steeds weer inschrijft voor de nieuwste sport-trends in haar fitnessschool, en keer op keer beweert dat ze ditmaal, ècht waar, haar allergrootste passie heeft gevonden. Maar na twee lesjes yoga-op-een-surfboard, gecombineerd-buik-en-paal-dansen, of schreeuw-sessies van een personal trainer geeft ze het op: “toch niks voor mij.”

In deze groep valt ook die ene collega die tijdens vergaderingen altijd barst van de nieuwe ideeën en altijd lijkt te weten hoe dingen hé-le-maal anders moeten, maar die zijn plannen vervolgens nooit uitvoert. “Oh, dát”, zegt hij, als je ernaar vraagt, “dat was eigenlijk toch niet zo’n goed idee. Ik heb nu wat anders bedacht, dat is véél beter!”

Hey – knijp je nog wel in je vuist? Nog even volhouden!

Opgevers vinden het niet lastig om nieuwe uitdagingen aan te gaan, maar ze vinden het razend ingewikkeld om zich aan die uitdagingen te committeren. Zodra dingen ingewikkelder of saaier worden dan ze hadden geanticipeerd, stappen ze over op een nieuw idee of project, dat nog beter, makkelijker of leuker lijkt.

Als-danners

Vergelijk dat maar eens met groep 2 (maar vergeet niet je vingerspieren te laten werken, knijp in die vuist!): de ‘als-danners’. Als-danners zijn de mensen die niet eens begínnen met iets nieuws, omdat ze steevast beren op de weg zien, die eerst aan de kant moeten voordat ze werkelijk in actie kunnen komen.

In deze groep vallen alle mensen die geregeld dingen zeggen of denken als: “zodra ik genoeg spaargeld heb, verhuis ik naar mijn droomhuis op het platteland”. Of: “als ik straks meer tijd heb, ga ik een boek schrijven”. “Als hij het nou nog één keer doet, ga ik mijn manager op zijn gedrag aanspreken.” Alleen krijgen als-danners in realiteit nooit genoeg tijd, geld, lef of energie om die plannen uit te voeren.

Okee, je mag nu je hand ontspannen. Maar we zijn nog niet klaar met het experiment!

Ik wil je nu namelijk vragen om een vuist van je andere hand te maken. Knijp er stevig in gedurende drie seconden, en laat dan los.

Doe het nog een keer. Drie seconden knijpen, en ontspannen.

Drie seconden knijpen, en ontspannen.

Houd die oefening vol, terwijl je nadenkt over deze vraag: als je moest kiezen, hoor jij dan meer bij de groep ‘opgevers’, of ben je een typische ‘als-danner?’

Laat ook deze vuist maar los – we zijn nu echt bijna klaar, maar doe me alsjeblieft nog een laatste plezier door een tweede vraag te beantwoorden: welke van de twee vuist-oefeningen die je daarnet deed, was zwaarder? Het constante knijpen, of het knijpen, afgewisseld met ontspannen?

Juist, het constante knijpen.

Logisch, want het is nou eenmaal erg zwaar voor je spieren om te moeten werken zonder rust.

Rustpauzes

En dat is een cruciaal inzicht voor alle mensen die van zichzelf weten dat ze vaak te scharen zijn onder de ‘opgevers’. Als je iets nieuws wilt doorvoeren in je leven, als je toe bent aan een radicale verandering, als je af wilt van een oude gewoonte – werk daar dan vooral niet onafgebroken aan, want dat vergroot je kans op vermoeidheid en verveling, en verkleint je kans op succes. Wissel actie liever af met strategische, ingeplande rustpauzes – zo houd je het veel langer vol.

Een voorbeeldje: stel, je droomt ervan om je saaie kantoorbaan op te geven, en je droombaan te vinden. Je start enthousiast met zoeken op vacaturewebsites, past je LinkedIn profiel aan naar ‘op zoek naar een nieuwe uitdaging’, en vertelt iedereen die het maar horen wil, dat je op banenjacht bent. Maar na een week heb je nog niks gevonden dat ook maar een beetje lijkt op je droombaan. Het ziet ernaar uit dat alle droombanen al bezet zijn.

Na nog een week begin je je ernstig zorgen te maken – was dit een naïef plan? Je scrolt lusteloos door de vacaturewebsites, en laat je eisen zakken. Misschien moet je niet zoeken naar je ‘droombaan’, bedenk je je, maar naar een ‘redelijk leuke baan’? Of misschien moet je toch gewoon maar blijven zitten waar je zit…

Nog een week later, en je hebt je wens opgegeven, en ploft zuchtend neer op je good-old bureaustoel. Uitzitten maar weer, deze kantoordag.

Span-ontspan strategie

Ik daag je uit, lieve opgever, om voortaan een alternatieve strategie te gaan proberen: de span-ontspan strategie.

Weet je nog hoe je net je vuist spande en weer ontspande, om je vingers wat rust te bieden tussen de inspanning door? En hoe dat maakte dat je de oefening vrijwel probleemloos vol kon houden?

Zo kun je dat voortaan ook aanpakken met het uitvoeren van projecten en plannen. Bij het zoeken naar je droombaan, zou je de strategie als volgt kunnen toepassen:

1. Zodra je hebt besloten dat je een nieuwe, perfect-passende baan wilt, begin je met het maken van een realistische tijdsinschatting. Het ligt voor de hand dat het best lastig kan zijn om een werkomgeving-of klus te vinden die exact past bij iemands behoeften en capaciteiten, dus dat betektent dat je jouw wens moet bezien als een lange-termijn project.
2. Om ervoor te zorgen dat je langdurig zoeken vol kunt houden zonder je energie of motivatie te verliezen, ga je nu wekelijks een aantal uren – maar niet teveel- opzij zetten om te werken aan je wens. Bijvoorbeeld: elke zaterdagmiddag ga je 2 uur vacaturewebsites doorzoeken, en elke woensdagavond bel of mail je gedurende 1 uur naar relevante contacten om te kijken of zij wat voor je kunnen betekenen.
3. In de dagen en uren daartussen, dwing je jezelf niet om te zoeken naar banen. In plaats daarvan onderhoud je je duur-energie, door bewust te ontspannen, of door nieuwe energie of inspiratie op te doen – bijvoorbeeld door boeken te lezen die met jouw droom te maken hebben, of door te visualiseren welke dingen jij straks uit jouw droombaan wilt halen.

Waarschijnlijk lukt het je met deze benadering om weken, zo niet maanden te blijven zoeken naar je droombaan, omdat je voorkomt dat je oververmoeid en uitgeblust raakt. Het gevolg van deze geduldige aanpak is dat je de kans sterk vergroot dat je uiteindelijk daadwerkelijk jouw perfecte baan vindt.

Dus, merk je vaak dat je halverwege nieuwe activiteiten of projecten, afhaakt? Test deze span-ontspan techniek dan eens uit bij het volgende plan dat je bedenkt, en kijk hoe het je helpt om vol te houden.

One year of courage

En wat dan als ik een ‘als-danner’ ben, denk je nu misschien? Geen zorgen, ook voor jou bestaan er strategieën die je kunnen helpen je plannen waar te maken. Sterker nog, ik heb net een nieuwe online training ontwikkeld (One Year of Courage) die weleens exact de kickstarter zou kunnen zijn, die jij op dit moment in je leven nodig hebt, en momenteel is die open voor inschrijving voor een belachelijk lage early-bird prijs (maar echt!).

Alleen ga ik het daar nu niet over hebben. Want terwijl jij deze blog leest, ben ik aan het uitrusten. Ik wandel, ik reis, ik lees boeken, ik knuffel met mijn hond en mijn lief, oftewel: ik laad me mentaal op voor het volgende seizoen vol training en coaching.

Span-ontspan, weet je wel, span-ontspan.

Wil jij ook leren leven naar je verlangens, en niet meer naar je angsten? Roanne geeft on-en offline cursussen in moedig en gefocust leven, en helpt je je angsten en twijfels te overwinnen. Kijk voor meer informatie op www.fearlesslyfearful.com of schrijf je in voor Roanne’s brieven vol gratis inspiratie.